يك شكلات شروع شد

. من يك شكلات گذاشتم كف دستش. او هم يك شكلات گذاشتم توي دستم. من بچه بودم، او هم بچه بود. سرم را بالا كردم. سرش را بالا كرد. ديد كه مرا مي شناسد. خنديدم. گفت: �دوستيم؟� گفتم: �دوست دوست� گفت: �تا كجا؟� گفتم: �دوستي كه تا ندارد� گفت: �تا مرگ؟� خنديدم و گفتم: �من كه گفتم تا ندارد� گفت: �باشد، تا پس از مرگ� گفتم: �نه، نه، گفتم كه تا ندارد�. گفت: �قبول، تا آن جا كه همه دوباره زنده مي شود، يعني زندگي پس از مرگ. باز هم با هم دوستيم. تا بهشت، تا جهنم، تا هر جا كه باشد من و تو با هم دوستيم.� خنديدم و گفتم: �تو برايش تا هر كجا كه دلت مي خواهد يك تا بگذار. اصلأ يك تا بكش از سر اين دنيا تا آن دنيا. اما من اصلأ تا نمي گذارم� نگاهم كرد. نگاهش كردم. باور نمي كرد. مي دانستم. او مي خواست حتمأ دوستي مان تا داشته باشد. دوستی بدون تا را نمي فهميد. گفت: �بيا براي دوستي مان يك نشانه بگذاريم�. گفتم: �باشد. تو بگذار.� گفت: �شكلات. هر بار كه همديگر را مي بينيم يك شكلات مال تو و يكي مال من، باشد؟� گفتم: �باشد�هر بار يك شكلات مي گذاشتم توي دستش، او هم يك شكلات توي دست من. باز همديگر را نگاه مي كرديم. يعني كه دوستيم. دوست دوست. من تندي شكلاتم را باز مي كردم و مي گذاشتم توي دهانم و تند تند آن را مي مكيدم. مي گفت: �شكمو! تو دوست شكمويي هستي� و شكلاتش را مي گذاشت توي يك صندوق كوچولوي قشنگ. مي گفتم �بخورش� مي گفت: �تمام مي شود. مي خواهم تمام نشود. مي خواهم براي هميشه بماندصندوقش پر از شكلات شده بود. هيچ كدامش را نمي خورد. من همه اش را خورده بودم. گفتم: �اگر يك روز شكلات هايت را مورچه ها بخورند يا كرم ها، آن وقت چه كار مي كني؟� گفت: �مواظبشان هستم� مي گفت �مي خواهم تا موقعي كه;" دوستهستيم � و من شكلات را مي گذاشتم توي دهانم و مي گفتم: �نه، نه، تا ندارد. دوستي كه تا ندارد يك سال، دو سال، چهار سال، هفت سال، ده سال و بيست سال شده است. او بزرگ شده است. من بزرگ شده ام. من همه شكلات ها را خورده ام. او همه شكلات ها را نگه داشته است. او آمده است امشب تا خداحافظي كند. مي خواهد برود آن دور دورها. مي گويد �مي روم، اما زود برمي گردم�. من مي دانم، مي رود و بر نمي گردد. يادش رفت به من شكلات بدهد. من يادم نرفت. يك شكلات گذاشتم كف دستش. گفتم �اين براي خوردن� يك شكلات هم گذاشتم كف آن دستش: �اين هم آخرين شكلات براي صندوق كوچكت�. يادش رفته بود كه صندوقي دارد براي شكلات هايش. هر دو را خورد. خنديدم. مي دانستم دوستي من �تا� ندارد. مثل هميشه. خوب شد همه شكلات هايم را خوردم. اما او هيچ كدامشان را نخورد. حالا با يك صندوق پر از شكلاتنخورده چه خواهد كرد؟

پنجشنبه 25 شهریور 1389 - 5:41:22 PM